Waarom ik me niet meer druk maak om de weegschaal!

aug 22, 2022Persoonlijk, Zelfbeeld0 Reacties

De titel zegt het eigenlijk al. Na jaren me druk te hebben gemaakt om mijn gewicht, is dat voor mij niet het belangrijkste meer. Dat houdt niet in dat ik terug wil naar wie ik was, maar het houdt wel in dat dat getal op de weegschaal mijn leven niet meer bepaald.

Nu ik moeder ben, ben ik best wel bezig met wat ik Bodi meegeven wil. Er was zelfs een periode dat ik blij was dat ik een zoon had gekregen en geen dochter – want stel dat ze mijn problematiek met eten en gewicht zou hebben meegekregen? Natuurlijk onzin om te denken, want dit kan voor jongens net zo goed een punt zijn.

Ik wil mijn leven niet meer laten beheersen door afvallen en hem meegeven dat een getal zó belangrijk is. Dat het je dag kan maken of breken. Dat alles moet wijken, om maar een lager getal te zien. En de keer daarna weer. En de keer daarna ook weer.

Ik wil Bodi graag meegeven dat gezond eten belangrijk is. Dat je jezelf kan voeden, door groenten en fruit te eten. Dat je veel dingen prima zelf kan maken, zonder allerlei pakjes en zakjes met toevoegingen. Maar ook dat het geen probleem is als je een keer wel een kant en klare maaltijd eet. Dat je in het weekend prima frietjes kan eten. Dat een taartje is om van te genieten, in plaats van dan te moeten denken dat je weer iets ‘fouts’ gegeten hebt. Ik wil Bodi leren dat er in eten geen goed of fout bestaat. Maar dat het gaat om een voedzame basis en om balans.

Daarnaast wil ik voor hem een leuke en fitte moeder zijn. Een moeder die mee kan rennen in de speeltuin. Een moeder die lekker 10 kilometer met hem gaat fietsen – en onderweg lekker een ijsje scoort. Ik vind het belangrijk om fit te zijn en naar hem over te brengen dat bewegen leuk is. Sporten is geen straf. Sporten moet leuk zijn. Het is geen ramp, als je een keer niet sport, omdat je geen zin hebt. Je bent geen lui mormel, omdat je een keer op de bank zit met een kop thee en een goed boek, in plaats van je bezoekje aan de sportschool.

De enige manier om Bodi bovenstaande dingen mee te geven, is door zelf het voorbeeld te zijn voor hem en door zelf zo te leven. Ik kan niet verwachten dat hij zichzelf accepteert zoals hij is, als ik dat zelf niet doe. Ik besef me heel goed, dat mijn zelfbeeld ook delen van zijn zelfbeeld zal gaan bepalen, omdat hij dingen van mij gaat overnemen en omdat ik, als zijn moeder, nu eenmaal een van zijn voorbeelden ben. Dat besef relativeert enorm. Ik wil dat hij gelukkig is met wie hij is, dat hij het straks leuk vindt om lekker te spelen en buiten bezig te zijn en dat gewicht en voeding geen issue gaan zijn voor hem

Wat niet inhoudt dat je niet op een gezonde manier met voeding en beweging bezig kan zijn natuurlijk. Maar het moet geen ding worden.

Ik heb genoeg tijd op de weegschaal doorgebracht. Ik heb er geen zin meer in. Ik ben klaar met mezelf continu druk moeten maken over ‘calorietjes’, ‘zoveel stapjes moeten zetten per dag’ en ‘kan ik dit wel of niet eten’. Ik heb inmiddels prima geleerd hoe ik goed voor mezelf kan zorgen; ik hou ervan om lekker een stuk te gaan hardlopen. Maar mijn geluk hangt niet af van een kilo meer of minder. Ik heb mezelf na mn zwangerschap ook geen streefgewicht gegeven. Ik wilde weer gewoon lekker in m’n vel zitten en m’n oude kleding passen. Geen getal eraan vast hangen. Ik had na mijn zwangerschap vast effectiever en sneller kunnen afvallen. Maar waarom? En ten koste van wat? Ik heb een fijne verlofperiode gehad, met lange wandelingen met Bodi en verse appeltaart in de koelkast 😉

Ik ben nog steeds op en top gelukkig als ik in de keuken sta en iets lekkers maak. Of dit nu een pan soep of een lekkere taart is, dat maakt niet uit… En stiekem hoop ik dat daar over 2 jaar een klein jongetje naast staat, om me te helpen met koekjes bakken… 🙂

You may like also

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *